Uzależnienie od narkotyków
To potoczne określenie odnoszące się do uzależnienia od substancji chemicznych wpływających na czynność mózgu.

Więcej o terapii

+48 698 030 510

Czym jest uzależnienie od narkotyków?

Narkomania – jest to potoczne określenie odnoszące się do uzależnienia od substancji chemicznych wpływających na czynność mózgu, które charakteryzuje się:

tzw. głodem narkotycznym (fizycznym i psychicznym uzależnieniem)

przymusem zażywania środków odurzających oraz tendencją do zwiększania dawki

chęcią zdobycia narkotyku za wszelką cenę i wszystkimi sposobami.

Definicja narkomanii

Narkomania ma wiele definicji zarówno w sensie medycznym jak i prawnym oraz potocznym. Dla medycyny jest to choroba (nałóg), powstała w wyniku zażywania narkotyków i oznacza trwałe, dobrowolne przyjmowanie środków odurzających i psychotropowych przez jednostkę, wywołujących skutki w obrębie psychiki, objawiające się ostrym, krótkotrwałym lub długotrwałym zatruciem organizmu, wpływającym na system nerwowy jednostki.

W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 6 pkt. 5 zdefiniowano pojęcie narkomanii jako stałe lub okresowe używanie w celach niemedycznych środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od nich.

Leksykonalnie narkomania określona jest jako nawyk stałego używania narkotyków, doprowadzający do zmian chorobowych, zwłaszcza w układzie nerwowym i wyniszczenia organizmu natomiast narkoman jako człowiek cierpiący na narkomanię, nałogowo zażywający narkotyki.

Znacznie szerszym pojęciem od narkomanii jest termin „toksykomania”, który oznacza używanie i nadużywanie środków naturalnych lub syntetycznych odurzających i nieodurzających, mogących działać zarówno pobudzająco jak i relaksująco, jednak posiadających szkodliwy wpływ na organizm ludzki i wywołujących zjawisko uzależnienia psychicznego lub fizycznego albo oba łącznie. „Środkami toksycznymi” są wszelkie substancje szkodliwe dla organizmu żywego i niekoniecznie muszą być zaliczane do grupy tzw. klasycznych narkotyków, pochodnych opium, konopi, koki czy grzybów halucynogennych np. klej butapren, płyn silux. Jeżeli w wyniku zażywania tych środków (każdego po kolei lub kilku jednocześnie) dochodzi do uzależnienia, zjawisko takie określane jest mianem politoksykomanii.

Trzeba wiedzieć, że nawet sporadyczne przyjmowanie pochodnych makowca – opioidów (heroina), pochodnych konopi (marihuana, haszysz), amfetaminy czy kokainy może doprowadzić z czasem do uzależnienia.

Najpopularniejsze substancje odurzające

Do najbardziej rozpowszechnionych w Polsce (poza alkoholem, lekami, tytoniem i kofeiną) substancji psychoaktywnych należą pochodne makowca czyli opioidy (opiaty). Działają one przeciwbólowo i poprzez redukcję lęku dają uczucie spokoju, a niekiedy euforii. Bardzo szybko i bardzo silnie uzależniają.

Inną  substancją powodującą silne uzależnienie jest amfetamina oraz jej pochodne (deksamfetamina, metamfetamina), które działają pobudzająco i mogą być przyjmowane dożylnie, doustnie i do nosa (w postaci białego proszku) oraz mogą być palone. Spotykana jest pod wieloma nazwami („dexies”, „uppers”, „black beauties” , „bennies” i „diet pills”). Z kolei pochodna amfetaminy – metamfetamina znana jest pod nazwami: „crack”, „cristal”, „speed”, „go” czy „ice” i najczęściej zażywana drogą wziewną – palona w fajce lub wdychana po podgrzaniu na kawałku foliii aluminiowej. Na „czarnym rynku” można spotkać pochodną amfetaminy – MDMA (3,4-metylendioksymatamfetaminę) pod nazwami „Ecstasy”, „XTC”, „Adam”.

Kokaina to kolejna substancja pobudzająca, która wywołuje głównie zależność psychiczną. Stosowana jest najczęściej w postaci białego, krystalicznego proszku, który się wdycha, wącha jako tabaczkę lub pali (nazwy slangowe używane dla określenia kokainy to: koka, śnieg, cios, laska, odlot, cukierek do nosa lub płatek, „charlie”). Można ją także połykać. Coraz częściej spotyka się osoby wstrzykujące sobie kokainę dożylnie. W niektórych kręgach „wciąganie” kokainy stało się modne i w „dobrym tonie” jest udostępnianie jej na spotkaniach towarzyskich.

Konopie indyjskie to roślina znana ludzkości od czasów starożytnych. Pierwszy zapis jej dotyczący został sporządzony przez wspomnianego już wcześniej Herodota IV w piśmie o Scytach w V wieku p.n.e.: „W ich ziemi rosną konopie, bardzo podobne do lnu pomijając wzrost i grubość, bo pod tym względem przewyższają len; rosną w stanie dzikim i są zasiewane”.  Są one traktowane powszechnie jako „narkotyk rekreacyjny”, jednak osoby palące je z pobudek psychologicznych (np. dla poprawienia samopoczucia, odprężenia) są bardzo podatne na powstanie uzależnienia. Najbardziej powszechnym narkotykiem z tej grupy jest marihuana. Badania mówią, że dym z palonych konopi indyjskich jest bardziej rakotwórczy niż dym z papierosów a u osób regularnie palących marihuanę przez pierwsze 24 godziny po odstawieniu THC następuje spadek nastroju, zmniejszenie apetytu oraz zwiększona pobudliwość. Długotrwałe przyjmowanie marihuany, szczególnie przez osoby młode, powoduje wystąpienie tzw. zespołu amotywacyjnego („wypalenia się”), który polega na stopniowej utracie zainteresowania codziennymi czynnościami i otaczającym światem. Wieloletnie dyskusje na tzw. medycznej marihuany doprowadziły w czerwcu 2017 roku do tego, że Sejm uchwalił ustawę zezwalającą na to, że konopie mogą być wykorzystywane do wytwarzania preparatów farmaceutycznych. Dzięki temu lekarze mogą ordynować sporządzenie leku recepturowego w aptece. Surowiec ma być sprowadzany z zagranicy ale trwa walka o to, żeby można było uprawiać konopie w Polsce, w sposób kontrolowany. Z kolei haszysz, otrzymywany jest ze zlepionej i sprasowanej żywicy konopi indyjskich bądź siewnych.  Zawiera on więcej THC niż marihuana, jest zazwyczaj palony z tytoniem (ręcznie robione papierosy – jointy) bądź ze specjalnych fajek wodnych. Nazwy slangowe to m.in.: gruda, kostka, placek, kwadrat, sztaba, klocek, czekolada, plastelina, chałwa. Alkaloidy, zawarte w konopiach indyjskich, bardzo trudno wydalają się z ustroju. Osoby uzależnione od marihuany walczą o jej legalizację i poszukują różnych sposobów na omijanie prawa. Są w tym niezwykle pomysłowi. Przykładem jest np. utworzenie w Denver, w stanie Indiana (USA) –Międzynarodowego Kościoła Konopi (The International Church of Cannabis), który ma być schronieniem dla palaczy marihuany.

Substancje  wziewne (inhalanty) to kleje, farby, lakiery, detergenty, rozpuszczalniki, aerozole, a nawet środki do prania na sucho i gaz propan-butan z butli turystycznych. Głównym ryzykiem związanym z wąchaniem tych związków są, poza możliwością śmiertelnego zatrucia, poważne uszkodzenia wątroby, nerek, serca oraz ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. “Wąchacze” doznają nieodwracalnych zmian, umiejscowionych najczęściej w układzie nerwowym, oddechowym i krążenia. Bardzo łatwo dochodzi do przedawkowania i ostrego zatrucia, które ma ciężki przebieg kliniczny, bowiem objawy rozwijają się bardzo gwałtownie. Sam sposób przyjmowania (wdychanie np. z worka foliowego) oraz możliwość wystąpienia ostrej reakcji alergicznej z zablokowaniem krtani włącznie, stwarzają możliwość zgonu poprzez uduszenie.

Do najczęściej przyjmowanych w Polsce substancji halucynogennych należą grzyby z grupy Psylocybe (spożywane suszone lub surowe). Ich przyjmowanie wywołuje omamy, zwłaszcza wzrokowe, iluzje, urojenia o różnej treści, mistyczne przeżycia religijne, czasami lęk, zaburzenia percepcji czasu, zaburzenia pamięci, napady paniki i agresji. Osoba będąca pod działaniem halucynogenów ma zafałszowany odbiór wrażeń zmysłowych („słyszenie” skórą, „widzenie” muzyki, poczucie „pływania” ciała i lewitacji). Doznaje ona barwnych wizji, uzyskuje zmianę poczucia kształtów i barw, zaostrzone widzenie kontrastów i detali, zaostrzenie wrażeń słuchowych oraz poczucie derealizacji. Zachowania będące skutkiem przeżyć związanych z doznaniami mogą stać się przyczyną gwałtownej śmierci.

Kwas  γ-hydroksymaslowy (GHB) należy do tak zwanych „narkotyków klubowych” (club drug), narkotyków, które towarzyszą planowanym działaniom kryminalnym, na przykład gwałtom podczas randek. Dał się poznać jest jako pigułka gwałtu, bowiem jego duże dawki wywołują niepamięć i utratę świadomości. Przedawkowanie GHB może doprowadzić do ciężkiego zatrucia i do śmierci.

Objawy narkomani

Objawy narkomani mogą uwidaczniać się na tle fizycznym jak i psychicznym i są uzależnione przede wszystkim od fazy uzależnienia jak i rodzaju zażywanych narkotyków. W fazie eksperymentowania do głównych objawów należą zmiany w wyglądzie i zachowaniu: przekrwione białka oczu i rozszerzone źrenice, nadpobudliwość przeplatana sennością i apatią, specyficzny zapach jamy ustnej i chroniczny katar. W kolejnej fazie powyższe objawy ulegają nasileniu, a chory zamyka się w sobie i staje się agresywny. W ostatniej fazie uzależnienia pojawiają się paranoje narkotyczne – uzależniony traci pewność siebie i poczucie własnej wartości, kłamie, często dochodzi do nagłych wybuchów agresji, które mogą prowadzić do kłopotów osobistych jak i z prawem. Osoba uzależniona często odcina się od rodziny i znajomych.

Uzależnienie traktowane jest jako choroba, w związku z tym rozpoznanie powinno zostać postawione przez lekarza psychiatrę lub specjalistę terapii uzależnień.

Niepokojący sygnał może stanowić dla Ciebie występowanie minimum trzech z poniżej podanych objawów:

1. czujesz zwiększoną potrzebę zażycia substancji
2. nie przestrzegasz dawanych sobie i innym obietnic dotyczących okoliczności przyjmowania substancji
3. nieprzyjęcie substancji powoduje niepokojące reakcje organizmu (objawy abstynencyjne),
4. aby osiągnąć oczekiwany przez Ciebie rezultat musisz zwiększyć dawkę substancji,
5. więcej czasu przeznaczasz na zdobycie, bycie pod wpływem narkotyku i dochodzenie do siebie po jego zażyciu
6. używasz narkotyk pomimo świadomości jego szkodliwego działania

Skutki uzależnienia od narkotyków

Skutki uzależnienia od narkotyków są bardzo groźne, nie tylko dla zdrowia fizycznego, ale również psychicznego. Głównym zagrożeniem dla osób uzależnionych od narkotyków są zaburzenia akcji serca czy choroby układu oddechowego jak również choroby jelit. Wiele substancji narkotycznych wywołuje zaburzenia odporności, osłabienie apetytu i nagły spadek masy ciała. Wśród kobiet – dochodzi do zaburzeń miesiączkowania, obniżenia płodności i spadku libido. U osób zażywających narkotyki wziewne występuje przewlekły kaszel, katar i krwawienia z nosa.

Są też skutki społeczne takie jak zerwanie więzi z bliskimi, degradacja społeczna,  łamanie prawa, a w konsekwencji liczne kary i wyroki jak również straty finansowe.

Zapewniamy anonimowość oraz profesjonalną pomoc z uwzględnieniem indywidualnego cyklu leczenia.

narkomania

Leczenie uzależnienia od narkotyków

Istotą pracy w naszym ośrodku jest stworzenie pacjentowi takich warunków, na bazie mikro edukacji i treningów oraz ćwiczeń, by sam siebie rozpoznał jako osobę uzależnioną i potrzebującą profesjonalnego leczenia.

Ponadto zajęcia terapeutyczne w ośrodku WakeUp pomagają w przebudowie stylu życia na abstynecki, uczą rozpoznawania i radzenia sobie z głodem narkotycznym, a także zapobiegania występowania nawrotów choroby.  

Decydując się na terapię w Ośrodku WakeUp osoba uzależniona ma możliwość skorzystania z najnowocześniejszych metod leczenia choroby prowadzonych przez terapeutów pracujących w różnych nurtach psychoterapii. U nas pacjent może wybrać okres i formę leczenia: stacjonarna terapia czterotygodniowa oraz terapię weekendową (piątek, sobota, niedziela). Dodatkowo po zakończeniu leczenia podstawowego w ośrodku WakeUp, pacjent ma możliwość kontynuowania leczenia w formie terapii pogłębionej, ukierunkowanej na zdobycie wiedzy o nawrotach choroby oraz nabycia umiejętności potrzebnych do życia w trzeźwości.

Metody oraz diagnostyka leczenia dobierana jest indywidualnie do każdej osoby, jej problemów oraz potrzeb. Posiadamy wykwalifikowaną oraz kompetentną kadrę, która umożliwi pacjentom odzyskać równowagę.

Zapewniamy pełną anonimowość oraz profesjonalną pomoc z uwzględnieniem indywidualnego cyklu leczenia.

Leczenie uzależnienia od narkotyków w WakeUp

Terapia z wykorzystaniem modelu Minnesota ma na celu całkowitą abstynencję. Narkomania traktowana jest jako choroba, którą leczy się stosując indywidualne mapy opracowane dla każdego pacjenta. 

Terapia poznawczo-behawioralna polega na pracy z terapeutą, który wspólnie z osobą uzależnioną rozpoznaje sytuacje, gdy ta sięga po narkotyk. Następnie stosuje się metody, które pomagają zwalczać pokusę.

Model społeczności terapeutycznej stosuje się w leczeniu długoterminowym. Osoby uzależnione wspólnie mieszkają, pracują i uczą się codziennego życia bez sięgania po środki odurzające. Jednocześnie mogą liczyć na wsparcie ze strony innych uzależnionych, terapeutów i psychologów.

Zapewniamy pełną anonimowość oraz indywidualne podejście do każdego pacjenta w zwalczaniu uzależnienia i motywowaniu do zachowań prozdrowotnych.